قابل توجه مداحان و ذاکران اهل البیت(ع)

جلسه گلشن ولایت جهت آماده سازی قشر مداحان عزیز برای ماه محرم اقدام به چاپ و ارائه ویژه نامه "محرم"  نموده است

این ویژه نامه در قالب 5 جزوه تهیه شده که هرهفته در جلسه توزیع و در اختیار مداحان عزیز قرار میگیرد. جهت کسب اطلاعات بیشتر با شماره تلفن های ذیل تماس حاصل فرمایید.

09155166106 آقای فرهنگ

09155196547  آقای گلپایگانی

جهت اطلاع از آدرس جلسه با شماره 09155196547 حاصل فرمایید.

امشب شب سرور خدا و پیمبر است

امشب شب سرور خدا و پیمبر است                 امشب به جمع حور و ملک شور دیگر است
امشب فرشتگان همه سرمست و پایکوب          جبریل همچو گل پر و بالش معطر است
امشب تمام ارض و سماوات هرچه هست         بزم سرور ذات خداوند اکبر است
امشب ستارگان همگی نقل مجلس اند             دامان سبز رنگ زمین پر ز اختر است
امشب شب ولادت سادات عالم است              امشب شب عروسی زهرا و حیدر است
امشب به عرش زمزمة شادی علی است         امشب شب مبارک دامادی علی است 

 پیغمبران تمام امم را خبر کنید                       امشب همه به سوی مدینه سفر کنید
اسفند دود کرده و مشعل به روی دست         از چار سو به چهرة مولا نظر کنید
خوانید بر علی همگی مدح فاطمه                 شب را به دور حجرة زهرا سحر کنید
قرآن به دست دور و بَر ناقة عروس                تطهیر و قدر و سجده و کوثر ز بر کنید
بر حفظ این امانت پیغمبر خدا                        امشب دعا به جان علی بیشتر کنید

بنت اسد که بوده ملک دست بوس تو            عیدی بده که فاطمه گشته عروس تو
این مهر و مه که هر دو شریف و مکرّمند        با نورشان محیط به عرش معظّمند
پیش از وجود خلقت، تا بعد روز حشر             با هم هماره بوده و پیوسته با هم اند
پیش از هبوط آدم و حوا در این زمین             امّ و اب و سلالة حوا و آدمند
منظومة مبارکة آسمان وحی                     مصداق نور و معنی آیات محکم اند
محصول این زفاف بود یازده پسر                  عالم فدایشان که امامان عالم اند
اولادشان به روی زمین بی شماره اند         در چشم کل عرش نشینان ستاره اند

عقدی که بسته بود خداوند لایزال              تبدیل شد به شام زفاف و شب وصال
جبریل ساربان شده و ناقة عروس              آمد به سوی بیت علی با دو صد جلال
یک سو زمام ناقه گرفته، ز یک طرف            چون سایه بان گشوده به فرق عروس بال
وقتی ز روی فاطمه مولا کشد نقاب           جا دارد ار به مأذنه گوید اذان بلال
خورشید رقص می کند امشب در آسمان         مه چون هلال خم شده در بزم دو حلال
جشن سرور عترت و قرآن مبارک است           وصل دو بحر لؤلؤ و مرجان مبارک است
داماد کیست اسوة زهد و اطاعت است         شغلش دو کار، حفر قنات و زراعت است
مهر عروس چیست؟ زمین است و چار نهر       مهر دگر؟ به عرصة محشر شفاعت است
داماد را هنر چه بود غیر این دو کار؟                شیر خدا به بیشة سرخ شجاعت است
در بین این دو یار چه خطی است مشترک؟   زهد و نماز و صبر و رضا و قناعت است     

شیرینی همارة این زندگی ز چیست؟            مهر و وفا و عاطفه، ساعت به ساعت است
مهر عروس زیرلب آهسته یا علی است         کل جهاز او زره مرتضی علی است

این هر دو زوج کآمده قرآن به شأنشان           داده خدا به خیل ملایک نشانشان
جبریل جای دسته گل از جانب خدا                تطهیر هدیه آورد از آسمانشان
کردند سر اگر چه سه شب در گرسنگی           رمز نزول سورة دهر است نانشان
اطعامشان برای خداوند بود و بس                 اینجا خداست مفتخر از امتحانشان

خلق جهان به پیروی این دو زوج پاک                باغ جنان شود به حقیقت جهانشان
نه سال زندگانی شان عمر عالم است            دانشگه تمام کمالات آدم است

تا مهر و ماه در یم هستی شناورند                 عالم پر از سلالة زهرا و حیدرند
محصول این عروسی و این عقد با شکوه        دو قرص آفتاب، دو تابنده اخترند
گر نیک بنگری دو محمد، دو فاطمه                 یا دو کتاب وحی خدا یا دو کوثرند
سوگند می خورم به اَب و اُم و جدشان           کاین چارتن ز خلق دو عالم نکوترند
آن دو پسر به آدم و ذریه اش پدر                    وین دو به شیعه تا ابدالدهر مادرند
جان تمام عالم خلقت فدایشان                   “میثم” بگو قصیده به مدح و ثنایشان

                                    ازدواج حضرت زهرا(س) و علی(ع)

سرتاسر مدینه پر از شوق و شور بود              لبریز از طراوت و غرقِ سرور بود

از آسمان شهر پیمبر در آن پگاه                       صد آسمان ملائکه گرم عبور بود

وقت نزولِ سوره‌ی یاسین و هل أتی،              هنگامه‌ی تجلی آیات نور بود

بال فرشته فرش قدمهای آفتاب                       روبند ماهتاب ز گیسوی حور بود

عطر بهشت از نفس باغ می چکید                  تا اوج عرش زمزمه های حضور بود

عالم از عطر یاس مدینه معطر است               پیوند آسمانی زهرا و حیدر است

می خواستند تا که بمانند یار هم                   همدل ترین و هم نفس روزگار هم

بی زرق و برق ، ساده‌ی ساده شروع شد     پیوند آسمانی شان در کنار هم

«سرمایه های اصلی شان مهر و عاطفه        بی اعتنا به ثروت و دار و ندار هم»

بر اعتماد شانه‌ی هم تکیه داشتند                سنگ صبور یکدگر و راز دار هم

بودند هر پگاه دل انگیزتر ز عشق                    گرم طلوع روشنِ خورشید وار هم

چشم بد از جمال دو خورشید دور باد              چشم حسودِ بد دل و بد خواه کور باد

هم ، ماورای حد تصور کمالشان                    هم ، ماسوای ذهن و تخیل جلالشان

آنجا که سوخت بال و پر آسمانیان                  بام نخستِ پر زدن و اوج بالشان

باید که درس زندگی آموخت تا ابد                   از بوریای کهنه و ظرف سفالشان

در جام کوزه روشنی خمّ سلسبیل                کوثر شراب خانگی لایزالشان

کی می توان به واسطه‌ی این مثالها              پرواز کرد تا افق بی مثالشان

آئینه‌ی ظهور صفات خدا شدند                       یاسین و نور شدند هل أتی شدند

بر شانه های عرش خدا خانه داشتند            نه نه ، که عرش را به روی شانه داشتند

این ساکنان عرش خدا از همان ازل                چشمی به چند روزه‌ی دنیا نداشتند

هر چند داشت سفره شان نان خشکِ جو       اما همیشه خویِ کریمانه داشتند

سرشار از عشق و عاطفه و نور ِ معرفت         همواره لحظه های صمیمانه داشتند

گل داده بود باغِ بهشت امیدشان                    یعنی چهار غنچه‌ی ریحانه داشتند

ما جرعه نوش چشمه‌ی جاریّ کوثریم            دلداده ایم ، شیعه‌ی زهرا و حیدریم

اگر زردم، اگر خشکم، درخت رو به پاییزم

تمام برگ هایم را به پاهای تو می ریزم

چه جذاب است دریای پر امواج نگاه تو

بیا بنشین کنار من که از شوق تو برخیزم

تو آن تنهاترین هستی، تو آن خانه نشین هستی

من آن تنها زنی هستم که از عشق تو لبریزم

الا ای دست بسته، دست هایم را نمی گیری؟

که شاید این دم آخر به دامانت بیاویزم

الهی بشکند دستی که باعث شد در این شب ها

 از این که مقنعه از چهره بردارم، بپرهیزم

غریبی، خوب می دانم ولی کمتر بیا خانه

خجالت می کشم وقتی به پایت بر نمی خیزم

علي اكبر لطيفيان

فؤاد كرمانى‏

اى كه بعشقت اسير خيل بنى آدمند
سوختگان غمت با غم دل خرمند
هر كه غمت را خريد عشرت عالم فروخت‏
باخبران غمت بى خبر از عالمند
در شكن طره‏ات بسته دل عالمى است
و آنهمه دل بستگان عقد گشاى همند
يوسف مصربقا در همه عالم توئى‏
در طلبت مردوزن آمده با درهمند
تاج سربوالبشر خاك شهيدان تست
كاين شهدا تا ابد فخر بنى آدمند
در طلب اشك ماست رونق مرآت دل‏
كاين در ر با فروغ پر تو جام جمند
چون به جهان خرمى جز غم روى تو نيست‏
باده كشان غمت مست شراب غمند
عقد عزاى تو بست سنت اسلام و بس‏
سلسله كائنات حلقه اين ماتمند
گشت چو در كربلا رايت عشقت بلند
خيل ملك در ركوع پيش لوايت خمند
خاك سر كوى تو زنده كند مرده را
زانكه شهيدان او جمله مسيحا دمند
هردم از اين كشتگان گرطلبى بذل جان
در قدمت جان فشان با قدمى محكمند
سر خداى ازل غيب در اسرار تست
سر تو با سر حق خود ز ازل توأمند
محرم سر حبيب نيست بغير از حبيب‏
پيك و رسل در ميان محرم و نامحرمند
در غم جسمت «فؤاد» اشك نبارد چرا
كاين قطرات عيون زخم ترا مرهمند

شمع جمع، ص 196 - 195
 

سرش به نیزه به گل های چیده می ماند

به فجر از افق خون دمیده می ماند
یگانه بانوی پرچم به دوش عاشورا
به نخل سبز ز ماتم تکیده می ماند
میان خیمه ی آتش گرفته، طفل دلم
به آهویی که ز مردم رمیده می ماند
شب است گوش یتیمان ز ضربت سیلی
به لاله های ز حنجر دریده می ماند
رقیه طفل سه ساله که حوری حرم است
به آن که رنج نود ساله دیده می ماند
امام صادق حق پشت ناقه ی عریان
به زیر یوغ چو ماه خمیده می ماند
شوم فدای شهیدی که در کنار فرات
به آفتاب به خون آرمیده می ماند
هلال یک شبه ی من، ز چیست خونینی؟
نگاه تو به دل داغ دیده می ماند
حکایت احد و اشک چشم خونینش
به اختران ز گردون چکیده می ماند

کار گل زار شود گر تو به گلزار آیی      مشتری سر بدهد گر سر بازار آیی

به تمنای رخت دست و دل از کار کشم    تا تو را بنگرم آندم سر بازار آیی

به در قصر تو از شوق تو دربان شده ام     تا تو را بنگرم آندم که به در بار آیی

مور را رخصت دربار سلیمان نبود      مگر از راه محبت تو به دیدار آیی

آخر از عشق تو ما را به سر دار برند   تا که بر دین معشوق سر دار آیی 

يكي ازآفات مداحي ،غناي كاذب است كه بسيار سراغ يك مداح اهل بيت مي آيد .وبه علت پيدا كردن اين حالت ،استفاده واستماع او از منبر وديگر ذاكرين اهل بيت (ع) كم مي شود.وخيلي اوقات باعث اين مي شود كه انسان فكر كند ديگر به نقطه ي اوج رسيده است ولي با توجه به حالت بزرگان دين و اشارات مقام معظم رهبري در مورد مداحي اهل بيت (ع) اين درس گرفتن وپيشرفت داشتن وكامل تر شدن حد ندارد وهر چه تلاش بيشتري داشته باشيم نتيجه بهتري بدست خواهيم آورد

علت غناي كاذب ،بعضي اوقات تقرب است بدين معني كه وقتي اذن خواندن وحصور به ما داده شد ديگر براي ما توهّم ايجاد شود كه ما به جايي كه مي خواستيم رسيديم وديگر از محضر اساتيد وبزرگترها استفاده لازم را نبريم .راه مبتلا نشدن به اين آفت اين است كه همواره بزرگان كه در اين راه بوده اند وهستند را الگو قرار داده وببينيم كه هنوز آنها هم در راه تكامل مقام نوكري اهل بيت  تلاش  دارن

پرهيز از غلو و دروغ در روضه ها

آداب و آفات عزاداري در گفتاري از حجت الاسلام قرائتي

از نظر قرآن عزاداري ريشه هايي دارد. اول روضه خوان خود خداست. سوره اي در قرآن هست به نام سوره بروج که مي فرمايد:" قتل اصحاب الاخدود و هم علي ما يقملون بالمومنين شهود و ما تقموا منهم الا ان يومنوا بالله العزيز الحميد" سوره بروج مي گويد: مرگ بر اصحاب اخدود. اصحاب اخدود چه کساني هستند؟ يک گودالي کندند، مومنين را ريختند توي گودال سوزاندند و اينها بالاي گودال به تماشا نشستند و قرآن مي فرمايد: اينها فقط به جرم اينکه مومن بودند سوخته شدند و قرآن روضه سوخته شدن اين مظلومين مومن را مي خواند. پس اولين روضه خوان قرآن است.

سفارش پيامبر به عزاداري

عزاداري خيلي مهم است. در جنگ احد حضرت برگشت ديد همه خانه ها عزاداري مي کنند. فرمود چرا براي عمويم روضه نگذاشته ايد"و اما الحمزه فلا بواکي له" چرا براي عمويم حمزه کسي روضه نمي خواند. يعني پيامبر(ص) انتقاد کرد پس چرا روضه نمي خوانيد."فليک الباکون" گريه، بايد گريه کنيم. چطور ما دستمان از امام زمان(عج) دور شده، پيامبر (ص) يک پسر داشت به نام ابراهيم. از دنيا رفت کلي گريه کرد، گريه براي مظلوم، گريه براي شهيد، عزاداري اينها مورد توجه است. بنا بر اين اين مساله عزاداري خيلي مهم است. سيره ائمه ما چي بوده در مورد عزاداري من سيره ائمه را هم امروز يادداشت کرده ام برايتان بگويم. امام صادق(ع) مي گويد که يا ابا عمار شخصي وارد شد و گفت که شنيده ام تو براي امام حسين(ع) شعر مي گويي و شعرهاي خوبي هم مي گويي. گفت بله. خواند. امام صادق(ع) گريه کرد هي گريه کرد و هي امام زمان اشکش را اضافه کرد تا فرياد امام صادق بلند شد و صداي امام صادق به کوچه رسيد"حتي سمعت البکاء من الدار" از بيرون از خانه هم صداي گريه مي آمد.چون من مي خواهم از بعضي از منبرها و مداح ها انتقاد کنم. اول خوبي هايشان را بگويم که ناراحت نشوند. فرمود تو که با شعرت يک نفر را - هر که با شعرش 50 نفر را بگرياند اهل بهشت است. فرمود هر که 30 نفر را بگرياند اهل بهشت است. 20 نفر را- فله الجنه" اهل بهشت است."10 نفر را" اهل بهشت اسيت. حتي يکي را - بهشت است. تنها روضه بخواند و خودش گريه کند اهل بهشت است. گريه نکند"تباکي" کند باز هم اهل بهشت است. حديث از بحار ج 44 ص 282 به نقل از امالي صدوق مجلس 25-29.

عزاداري به شيوه اهل بيت(ع)

ما گاهي وقتها فکر مي کنيم هر چه بيشتر غلو بکنيم امام حسين(ع) راضي تر است. امير المومنين(ع) فرمود: "اللهم اني بري من الغلات" خدايا شاهد باش من از اينهايي که چاپلوسند ناراحتم از دستشان. غلو نکنيم بي خودي کسي را بالا نبريم. هر چيزي اندازه دارد. امام حسين(ع) امام سوم است. امام دوازدهم که نيست. بعد از امام حسين(ع) 9 تا امام داريم ببينيم آنها چطور عزاداري کردند. ما هم اين رقمي عزاداري کنيم. عزاداري هاي ما بعضي هايشان گناه است. خيلي بايد مواظب باشيم. اگر هر ده سالي يک دروغ به روضه ببندند 1400 سال مي شود 140 تا دروغ. اگر هر 10 سال يک دروغ به روضه کربلا ببندند 140 دروغ به کربلا بسته مي شود. بايد انسان داد بزند. بابا اين طور نيست.

وقتي مي خواهند روضه بخوانند از مقام معظم رهبري ياد بگيرند. ايشان با بيانش فرود آقايان از روي لهوف روضه بخونيد(از روي جلا العيون مثلا بخوانيد. ايشان اسم لهوف آورد)

ارزش اشک

اجازه بدهيد من يک مقدار راجع به عزاداري بگويم. گريه خيلي ثواب دارد، گريه براي گناهان، گريه براي مظلومين، به خصوص گريه براي امام حسين(ع) که فرمود:" جمود العين من الشقاء" اگر کسي اشک ندارد معلوم مي شود شقاوت دارد، يا مي فرمايد:"ما جفت الدموع الا لقسوه القلوب و ما قسوه القلوب الا لکثره الذنوب" گناه باعث مي شود که انسان سنگدل بشود. سنگدل که شد ديگر اشکش در نمي آيد. حديث داريم:"اعوذ بک من عين لا تدمع" پناه مي برم به تو از چشمي که اشک ندارد."اشکوا من عين جامده" خدايا به تو شکايت مي کنم چرا چشمم اشک ندارد به خصوص اشک براي امام حسين(ع) اين اصل اشک درست و اشک نداشتن دليل بر سنگدلي و لقمه حرام و گناه است. به خصوص راجع به اشک براي امام حسين(ع) در بحار، ج 44، چهل و شش حديث داريم که اينجا فقط اشاره مي کنم. تقريباً بسياري از انبياء روضه امام حسين(ع) را از خدا شنيدند که حسيني خواهد آمد با لب تشنه کنار نهر آب. خود خدا روضه امام حسين(ع) را براي انبيا خوانده. پيغمبر(ص) هم خوانده است.

دوري از دروغ در ذکر مصيبتها

بعضي از روضه ها و شعرها دروغ است. همينطور مي گويند امام حسين(ع) گفت. ابوالفضل(ع) گفت. والله بالله نگفت. يکي از علما ديروز مي گفت من توي کوچه مي ايستم. گفتم چرا؟ گفت از بس که دروغ مي گويند و شک مي کنم. رفتن پاي مجلس دروغ نشستن حرام است.

ما فکر مي کنيم که بايد بگريانيم ولو به هر قيمتي باشد.

نه خير قرآن يک آيه دارد مي گويد: مي داني که دروغ مي بندد."انما يفتري" فقط کساني به خدا و پيغمبر دروغ مي بندند که:"لا يومنون انما يفتري الکذب الذين لا يومنون" کسي که ايمان ندارد دروغ مي بندد.

حرف اول اين است که بايد توي منبرها حرف سست زده نشود. شهيد مطهري بحثي دارد درباره آفات عزاداري، تحريفات عاشورا اسمش تحريفهاي عاشوراست که مي گويد هيچ تاريخي مثل کربلا روشن نيست و هيچ تاريخي هم مثل کربلا اينقدر دروغ به آن بسته نشده است. ديروز يکي از شعرا تقريباً رئيس شعراي تهران مي گفت: گاهي وقتها يک کسي دروغ مي گويد اين دروغ را مي نويسد ياد مي گيرد وقتي توي جلسه اي مي رود و مي گويد دروغ او را مي گويد يک چيزي هم از خودش روي آن مي گذارد. همين طور يک وقت مي بيني هر کسي يک شاخ و برگي...