ای که بوی فاطمه آید ز خاک کوی تو

برتر از عطر بهشت است به جانها بوی تو

مسجد الحرام عشقی کعب را خود قبله ای

چون شرف دارد به کعبه خاک قبر و کوی تو

یادگار بی مثال مادری غم دیده ای

ثانی زهرا شدی و دیده ها شد سوی تو

فاطمه هستی و هم معصومه و مظلومه ای

فاطمه هستی ولی نیلی نباشد روی تو

فاطمه هستی و نورانی چو زهرایی ولی

کی شده بشکسته از ضرب جفا پهلوی تو

از میان کوچه های شهر قم کردی عبور

چادرت خاکی نشد خونین نشد بازوی تو

من نمی دانم تو هم قامت کمان بودی مگر

کز غمت خم شد فلک بر روضه مینوی تو

گرچه جان دادی ولی تا انتها پاینده ای

زنده می گردد مسیحا با نسیم هوی تو

چون نباشد محرمی در دفن جسم اطهرت

با جوادش آمده آن دلبر نیکوی تو

گر نمایی یک نظر بر خاک زیر پای خود

جان فدا کردن خوشا بر تربت دلجوی تو

با رضای خود بگو بر حال ما گردد رضا

تا شود راضی زما آن ساقی مه روی تو

زائرت چون زائر زهرا بود در رسم عشق

ای که بوی فاطمه آید ز خاک کوی تو

محمد علی شهاب