اشعار شهادت امام حسن

دو شنبه 28 شهريور 1390برچسب:,

:: 14:57 :: نويسنده : مهدی گلپایگانی

زآن طشت پر ز اشک خون در مقابلش

پیدا بود که زهر چه کرده است با دلش

مظلوم چون على و به مظلومیش گواه

آنخانه نبى که بود در مقابلش

او حاصل نبوّت و بیداد دشمنان

از آب شعله خیز، شرر زد به حاصلش

عمر حسن ز عمر على سخت تر گذشت

تا آن که مرگ آمد و حل کرد مشکلش

از ورطه اى که بود کران تا کران ملال

موجى زد و رساند، شهادت به ساحلش

هر مرد راست محرم دل همسرش، ولى

غربت ببین که همسر او گشته قاتلش

از زهر، پاره پاره و از صبر، ریزریز

قرآن برگ شهادت بود دلش

چشمش به لطف اوست «مؤیّد» که دم زند

گاه از مصائب وى و گاه از فضایلش

مهرت به کائنات برابر نمی شود

داغی ز ماتم تو فزونتر نمی شود

از داغ جانگداز تو ای گوهر وجود

سنگ است هر دلی که مکدر نمی شود

ظلمی که بر تو رفت ز بیداد اهل ظلم

بر صفحه خیال مصور نمی شود

تنها جنازه تو شد آماج تیر کین

یک ره شد این جنایت و دیگر نمی شود

بی بهره از فروغ ولایت تو یا حسن

مشمول این حدیث پیمبر نمی شود

فرمود دیدهای که کند گریه بر حسن

آن دیده کور وارد محشر نمی شود

دارم امید بوسه قبر تو در بقیع

اما چه میتوان که میسر نمیشود

با این ستم که بر تو و بر مدفنت رسید

ویران چرا بنای ستمگر نمیشود

آن را چه دوستی است «موید » که دیده اش

از خون دل ز داغ حسن تر نمیشود

من امام مجتبى ریحانه پیغمبرم
   از چراغ انجمن در انجمن تنها ترم
من غریب خانه ام   در وطن بی گانه ام
   واشهیدا واحسن

درسنین کودکی زهرا برایم گریه کرد
   از غریبی ماهی دریا برایم گریه کرد
تاقیامت تربتم        شد گواه غربتم
   واشهیدا واحسن

بود خالی جای بابایم امیر المؤمنین
   پیش چشمم مادرم در کوچه شد نقش زمین
پاره شد آنجا دلم    گشته ثانی قاتلم
   واشهیدا واحسن

طعنه و زخم زبان و زهر بی تابم نکرد
   قصه ای مانند داغ فاطمة آبم نکرد
می رود روح ازتنم    بامغیره دیدنم
   واشهیدا واحسن

من که عمری عزت اسلام ودینم گفته اند
   دشمنانم یا مذل المؤمنینم گفته اند
شد غذا خون دلم    گشته یارم قاتلم
   واشهیدا واحسن

از غم بی یاریم خون بر دل یاران شده
   جسم از گل بهترم باتیری گلباران شده
تا قیامت صبر من    شد عیان ازقبر من
   واشهیدا واحسن

شعر مصیبت

آرزوی زینبه با هزار غم و محن

که تو روز تشییع بشه بدن امام حسن

ای خدا تو مدینه غصه بی اندازه شد

بین اشک و آه بدن تشییع جنازه شد

عده ای مغیره خو تا که از راه اومدند

به جا آوردن گل، بدن رو با تیر زدن

از کفن خون می چکید قاسمش نگاه می کرد

با چشمای پر ز خون عمو رو نگاه می کرد

جای شکرش باقیه زینب علی ندید

همه ماجرا رو گوشه خونه شنید

اما توی کربلا هر چی که شنیده بود

دید میون قتلگاه هر چی که ندیده بود

یکی با خنجر کین یکی شمشیر می زنه

یکی با نیزه و سنگ یکی با تیر می زنه

اشعار شهادت امام حسن مجتبی

دو شنبه 28 شهريور 1390برچسب:,

:: 14:56 :: نويسنده : مهدی گلپایگانی

نوحه

ماه شمع خاک آقاست
وای بازم آقام تنهاست
اشک چشم شیعه - بارون بقیعه
آقا شدم دوباره بی قرار تو
دلم می خواد بیام کنار تو
چه سوت و کوره این مزار تو

کریم و سفره دار طاهایی
همیشه تو غریب و تنهایی
غریب مادر حسن(4)

وای از این درد غربت
شد دل خون مرد غربت
آتیشه تو آهش – غم توی نگاهش
انگار داره فضای سینه می سوزه
آقا با زهر کینه می سوزه
براش دل مدینه می سوزه
حسین داره با گریه می خونه
دیگه برادرم نمی مونه
غریب مادر حسن(4)
دید از اون ضرب سیلی
شد یاس حیدر نیلی
توی کوچه آخر – شد عصای مادر
عمری به یاد مادرش عزاداره
با خاطرات کوچه بیماره
خودش دیده شکسته گوشواره
غروب غم تو چشمای خونش
رسیده لحظه های هجرونش
غریب مادر حسن(4)

اشعار ولادت امام حسن مجتبی

دو شنبه 28 شهريور 1390برچسب:,

:: 14:54 :: نويسنده : مهدی گلپایگانی

روزه شو با بوسه به روی مهتاب ، افطار می کنه حیدر امشب

ستاره می باره از دل ابرا ، فاطمه شده مادر امشب

آئینة تمام نمای حُسنه ، اون ابتدا و انتهای حُسنه

دلیل داره اسم قشنگِ آقام ، آخه امام حسن خدای حُسنه

داره می گه فرشته ، تو شیدایی عالم

قربون اونکه نوشت ، اسمت و روی بالم

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

صفین معرکة رشادتای ، این دلاور پهلوونه

صدای ضجّة دشمن بلنده ، وقتایی که رجز می خونه

الله و اکبر از اون قد و قامت ، موج می زنه توی چشاش رشادت

وقتی شمشیر می چرخونه تو دستاش ، تو معرکه به پا می شه قیامت

فاتح جنگ و میدون ، کیه جز اشجع الناس

شاگرد رزم حیدر ، استاد رزم عباس

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

امشب داریم می ریم به خونه ای که ، شب و روز کرامت مقیمه

سر کشیدن به خونة یتیما ، کار اون آقای کریمه

چقدر داره دلم به اسمش عادت ، چقدر حسن حسن داره حلاوت

ازدحام می شه پشت در خونه ، وقتی که قرآن می کنه تلاوت

از بسکه دلربائه ، صدای آسمونیش

مدینه خاطره ها ، داره از مهربونیش

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

خدا گواهه تو تموم عالم ، زبونزد شده حلم و صبرت

قربون بال اون کبوترا که ، خاکی می شن کنار قبرت

می سازیم اون روزی که تو می دونی ، برای اون قبرای بی نشونی

یه گنبد طلایی مثل خورشید ،‌ با دو تا گلدستة‌ آسمونی

با این دلای عاشق ، برات ضریح می سازیم

تا قیام قیامت ، به آقائیت می نازیم

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

امشب منم گدای اون آقا که ، گدای دستاشه کرامت

امید دارم از آقامون بگیرم ، من برات دو تا زیارت

امشب شب اجابت دعائه ، یا شب پرکشید دلائه

مرغ دلم تو بین الحرمینِ صحن بقیع و صحن کربلائه

خدا می دونه دلم ، دیگه آروم نمی شه

تا که بغل نگیرم ، اون ضریح شش گوشه‌

سرود میلاد امام حسن مجتبی ع

از مشرق سعادت و نور ، خورشید دلها سر می زنه

قلبم به شوق نیمه نگاش ، سمت مدینه پر می زنه

افطار ، می کنه دلدار ، روزه ششو با بوسه به روی ماهش

با یه نگاهش ، برده دل از باباش

مادر ،‌ قنداقه در بر ، به روی آتیش می سوزونه اسپند

وقتی که لبخند ، می شینه رو لبهاش

ای بهشت من ، یا امام حسن ،‌ به خدا دلدادگیم از قدیمه

غم من چیه ، کم من چیه ، وقتی که آقام اینقده کریمه

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

الله و اکبر از یه نگاش ، از هیبت و غرور چشاش

وقتایی که رجز می خونه ، صفین می لرزه با نفساش

نوحه،‌ اوج شکوهه،‌ تکسوار عرصه های نبرده

دلیر و مرده ، ‌شبیه پیغمبر

آقام ، خدای حُسنه ، اون ابتدا و انتهای حُسنه

که با نگاهش ، کرده به پا محشر

روح عالمه ، عشق فاطمه ،‌ شاگرد امیر بدر و حنینه

ماه آسمون ، یل و پهلوون ، علمش به روی دوش حسینه

رباعی در مدح ولا

دو شنبه 28 شهريور 1390برچسب:,

:: 14:50 :: نويسنده : مهدی گلپایگانی

جز پای علی تا ابدالدهر ردی نیست

تکیه به علی کن که به جز او مددی نیست

رستم که از او دم زده فردوسی طوسی

در پیش علی رستم دستان عددی نیست

یا زهرا

از بارقه عشق چنان سوخته ام

کز سوختنم عاشقی آموخته ام

نامردم اگر منت مردم بکشم

من دیده به زهرا و علی دوخته ام

ترجیح بند در مدح مولا

دو شنبه 28 شهريور 1390برچسب:,

:: 14:49 :: نويسنده : مهدی گلپایگانی

فرهنگ ما بالاترین فرهنگ دنیاست

تا روز محشر مکتب عشاق برپاست

بر پرچم حزب خدا این جمله انشاست

عشق علی از واجبات هر سجود است

بر منکرش جنات ممنوع الورود است

حیدر به درس معرفت آموزگار است

در سرزمین عشق و عرفان شهریار است

با کاروان فاطمیون همقطار است

راه علی حق است دور از حقه بازی است

اسلام بی نور ولایت، صحنه سازی است

دیوان او پر شد ز اشعار الهی

پرونده اش حتی ندارد یک سیاهی

عالم ندیده همچو مولا پادشاهی

پیراهنش کهنه، ولی خوشبو به مُشک است

هر شب غذای سفره اش یک نان خشک است

حیدر بلند آوازۀ قوم عرب بود

طعم کلامش، بهتر از طعم رطب بود

او بهترین شاگرد دانشگاه رب بود

وقتی خدا از نمرۀ او مطمئن شد

مولای ما فرمانروای انس و جن شد

شاٌن علی بالاتر از هر ارزیابی است

شب های پر راز و نیازش آفتابی است

در امتحان عشق، حق داده به او بیست

گر چه کلام منکرانش پوچ و زشت است

مزد تمام نوکران او بهشت است

کاری که حیدر کرد از کس بر نیاید

با گوشۀ چشمی گره را می گشاید

گفته نبی مادر دگر چون او نزاید

نصب است بر طاق فلک، عکسی ز رویش

حتی یهودی هم مسلمان شد ز خویش

حیدر کرامت را عجب تفسیر کرده

سقف خراب عشق را تعمیر کرده

رویای مردی را چه خوش تعبیر کرده

هر شب یتیمان عرب را سیر کرده

طفلی که در شهر علی بی خانمان بود

شرمنده از بابای بی نام و نشان بود

شیعه، مرام و مسلک و میراث مولاست

صدیقۀ کبری عروس و یاس مولاست

اسماء ما در دفتر عباس ِ مولاست

شکر خدا مست امیرالمومنینیم

مجنون نامی ِ یل ِ ام البنینیم

عشق علی روح است و ریحان است و جان است

یک نردبان بین زمین و آسمان است

انصافاً این حصن حصین ،خط امان است

هر کس مسیر مرتضی را طی نموده

در روز محشر ، عاقبت بر خیر بوده

آقای ما داده نمک بر سفرۀ غم

آقای ما در قبضه اش دارد جهنم

آقای ما دم داده بر فرزند مریم

نقش و نماد شاه ما یک شال سبز است

هر ثانیه ، ذکر علی ، آوای نبض است

بزم محبت را امامم سور و سات است

ذکر علی ، اکسیر حق آب حیات است

بی شبهه نام مرتضی رمز نجات است

مشکل گشایِ شیعیان عالمین است

او همسر زهرا و بابای حسین است

زیباترین رسم قدیمی، مکتب اوست

عیسای مریم گرم در تاب تب اوست

عالم فدای خنده های زینب اوست

این مذهب شیعه فقط یک نکته دارد

بی عشق زینب زندگی معنا ندارد

مدح حضرت امیر

دو شنبه 28 شهريور 1390برچسب:,

:: 14:48 :: نويسنده : مهدی گلپایگانی

من از ازل به مهر علی خو گرفته ام

درس خداشناسی ونیرو گرفته ام

ار مرشد طریقت خود شاه لافتی

خوی محبت از کرم او گرفته ام

در پرتو هدایت و نور ولایتش

با دست وی زدامن یاهو گرفته ام

تفسیر و شرح آیة والشمس والضحی

من از جمال یار نکو رو گرفته ام

نازم برشتةکه میان من و علیست

به به عجب طریقة نیکو گرفته ام

مشق صفا و صدق و محبت به جز علی

اندر جهان من از که و از کو گرفته ام

من بوی عطر گلشن توحید را ازل

از روی عطر این گل خوشبو گرفته ام

با کشتی شکسته ز گرداب یا علی

در ساحل نجات تو پهلو گرفته ام

ایدست حق بگیر زدستم کاروان

وامانده ام بسوی درت رو گرفته ام

شاهان نیازمند در تو من گدا

از دامن شهنشه دلجو گرفته ام

واهب بهوش باش علی کان رحمت است

من حل مشکلات خود از او گرفته ام

تا بر لب خویش نام حیدر داریم

کی بیم ز دشمن ستمگر داریم

از مهر علی و یازده فرزندش

ما، گِردِ دیار خویش سنگر داریم

فقط حید امیرالمومنین است

دو شنبه 28 شهريور 1390برچسب:,

:: 14:47 :: نويسنده : مهدی گلپایگانی

دلم تا از مسیر عشق رد شد

به اشعارم نظر بی حصر و حد شد

کسی که گفت ذکر یا علی را

امین قل هو الله احد شد

که مولا عشق رب العالمین است

فقط حیدر امیر المومنین است

اگر از عشق او بیگانه باشم

ضرر کردم پی میخانه باشم

اگر عشاق را دیوانه خوانند

همان بهتر که من دیوانه باشم

مساوی نام مولا با یمین است

فقط حیدر امیر المومنین است

علی در مکتبش صد یاس دارد

طلا ، یاقوت ، دُر ، الماس دارد

مگو سقای لب تشنه محال است

ابالفضل از علی میراث دارد

علی ذکر یل ام البنین است

فقط حیدر امیرالمومنین است

کتاب مرتضی صدها ورق داشت

فلق از عشق او رنگ شفق داشت

همین روح القدس که هست مشهور

به ذکر یا علی روح و رمق داشت

نگارم زینت عرش برین است

فقط حیدر امیرالمومنین است

اگر خواهی که یابی احترامی

میان مردمان باشی گرامی

بیا و بر در این خانه بنشین

غلامی کن غلامی کن غلامی

بدان ارباب ما شاه زمین است

فقط حیدر امیرالمومنین است

می افتد قیمت یاقوت و گوهر

می افتد هیبت طوفان و تندر

می افتد کاخ هر شاه ستمگر

نمی افتد تلاطم های حیدر

چرا ؟ چون عشق مولا آتشین است

فقط حیدر امیرالمومنین است

الا که مست عین و شین و قافی

اگر قبر شهیدان را شکافی

از آنان هم بپرسی رمز ایمان

فقط گویند یک جمله ست کافی

تمام اعتقاد ما همین است

فقط حیدر امیر المومنین است

منم ریزه خور دربار زینب

سلامم بر همه انصار زینب

نمی خواهم پزشک و قرص و دارو

خوشم چون که شدم بیمار زینب

تمام حرف این علامه این است

فقط حیدر امیر المومنین است

مدح مولا

دو شنبه 28 شهريور 1390برچسب:,

:: 14:46 :: نويسنده : مهدی گلپایگانی

مولای ما نمونهء دیگر نداشته است

اعجاز خلقت است و برابر نداشته است

وقت طواف دور حرم فکر می کنم

این خانه بی دلیل ترک برنداشته است

دیدیم در غدیر که دنیا به جز علی

آیینه ای برای پیمبر نداشته است

سوگند می خورم که نبی شهر علم بود

شهری که جز علی در دیگر نداشته است

طوری ز چارچوب در قلعه کنده است

انگار قلعه هیچ زمان در نداشته است

یا غیر لافتی صفتی در خورش نبود

یا جبرِِییل واژهء بهتر نداشته است

چون روز روشن است که در جهل گمشده است

هر کس که ختم نادعلی بر نداشته است

این شعر استعاره ندارد برای او

تقصیر من که نیست برابر نداشته است

شاعر :سید حمیدرضا برقعی

اشعار شهادت مولا علی

دو شنبه 28 شهريور 1390برچسب:,

:: 14:44 :: نويسنده : مهدی گلپایگانی

قطعه و مفرد

تابوت
هم آسمان و هم زمین مضطرند
تابوت حیدر را کجا می‌برند

شق القمر
ماه خدا شق القمر شد ای وای
عالمِ شیعه بی پدر شد ای وای

صاحب زمان
فرق علیِ مرتضی شکسته
خون به دل صاحب زمان نشسته

خیرالعمل
به برگ سرخ تاریخ این نویسید
علی مصداقی از خیر العمل بود

رباعی و دوبیتی

بی‌قرار
کار جسم بابا بی‌قراریم
به خاکِ بسترش سر می‌گذاریم
نفس بالا نمی‌آید ز حیدر
بنال ای دل که ما بابا نداریم

عمرِ غریب
فدای حیدر و عمرِ غریبم
دل چاک از جفا و پر شکیبش
امان از قلبِ فرزندان حیدر
شده درد و غم و غربت نصیبش

شجاعت
علی اسلام را همچون سپر بود
شجاعت بر علی همچون پسر بود
به بدر و خندق و هر جنگ دیگر
دو بازویش چو حکمی معتبر بود

اشعار عروضی

یتیمی
غم یتیمی و هجر پدر خدا نکند
حسین و زینب ما را شرر خدا نکند
غم جدایی مادر دوباره می‌سوزد
انیس و مونس ما را سفر خدا نکند
پدر به بستر خونین فتاده بی‌هوش است
به سینه زخم عزای دگر خدا نکند
خدا کند که دگر خون ز فرق او نرود
جفای زهرِ جفا بر جگر خدا نکند
چرا ز کام پدر یک نفس نمی‌آید
شکاف زخمِ سرش را اثر خدا نکند
اگر پدر برود می‌شوم خدا دلخون
غم زمانه و اشک بصر خدا نکند
همیشه در به در غربت پدر بودم
نصیب و قسمت ما را خطر خدا نکند

خانه نشین
کوفیا جنگ با علی بهونه داشتن نمی‌خواد
علیِ خانه نشین این همه دشمن نمی‌خواد
کوفیا چرا علی دیگه به مسجد نمی‌آد؟
چرا از گوشه‌‌ی محراب قطره‌های خون می‌آد؟
کوفیا چرا حسین تو کوچه فریاد می‌زنه؟
بین خونه‌ی علی حسن داره داد می‌زنه؟
کوفیا چرا صدای گریه‌های زینبین؟
به دل آتیش می‌زنه ناله‌ی غمبارِ حسین؟
کوفیا کاسه‌ی شیر دستِ یتیمان چرا؟
کوفیا خبر دارید علی چه غمها کشیده؟
برا اسلامِ شما چه درد و زجرایی دیده
کوفیا جایی که زخمِ حیدر و نمک زدند
وقتی بود که مدینه فاطمه‌اش و کتک زدند
وقتی بود به گردن علی طناب بسته بودند
دل‌های آل علی به شکسته و خسته بودند
نه فقط تو مدینه فاطمه رو سیلی زدند
بلکه با غلافِ کین به بازوی نیلی زدند
لحظه‌ای که پشت حیدر و تو زندگی شکست
محنش جون داد و زهرا پشتِ در به خون نشست
از مدینه اومدش کوفه وفایی ببینه
امّا رسم کوفیا شبیه اهلِ مدینه
تو این شهرِ جفا دلِ آقا تنها شده
اونقدر بی کسه که همنشین نخلا شده
یکی از آسمونا ندا می‌ده چه جانگداز
توی محراب نیاز کشته شده روحِ نماز

محبّت
محبتِ نابِ علی دل ما رو جلا داده
با اشکای صافِ علی نخلا همه خرما داده
شبای تارِ شهرِ غم شاهدِ غمهای علی
هر شبه چاه کوفه هم شنیده دم‌های علی
ببین که محرابِ دعا ز دشمناش پریشونه
مسجد کوفه غرقِ خون ذکرِ آقا رو می‌خونه
سجاده لاله گون شده از خونِ رنگینِ علی
مرکزِ غصه‌ها شده این دلِ غمگینِ علی
ملائکه با بچه‌هاش گریه کنای حیدرند
یتیمای کوفه دارن برا علی شیر می‌برند
یا اشکِ چشمای حسین، یا گفته‌های حسنه
این عقده‌های زینبه، آتیش به عالم می‌زنه
می‌گن که کاشکی مادرم کنارِ ما نشسته بود
اون ما رو دلداری می‌داد با این که پرشکسته بود
قسم می‌دیم فاطمه که ما رو تنها نذاری
میون دشمنات بابا ، بچه‌هات و جا نذاری
این دشمنا بچه‌هات و به غصه مهمون می‌کنن
با عاشورا، با کربلا شیعه رو دلخون می‌کنن

کوفه
کوفه شهر عقده‌های حیدرست
شهرِ آه و غصه‌های حیدرست
شهر کوفه، شهر کینه، شهر درد
شهر نیرنگ و دورویی، سردِ سرد
گر مدینه مرحمِ زهرا نبود
کوفه هم دمساز با مولا نبود
کوفه هم در چشم مولا خار کرد
پشت خود بر حیدر کرار کرد
کوفه زخمِ کوچه را تفسیر کرد
عشقِ زهرا را به تلخی پیر کرد
حال حیدر خسته از این کوفیان
چشم می‌دوزد به قلبِ آسمان
با خودش گوید که حیدر کوچ کن
پشت بر دنیای مفت و پوچ کن
بی‌وفایی‌ها که دیدی بس نبود
گفته‌هایی که شنیدی بس نبود
حیدرا محراب غرقِ انتظار
تا تو را راهی کند سوی نگار
رفت حیدر تا جهان شیدا کند
خندق و بدری دگر برپا کند
لیک سر دادند ناله مرغکان
ای علی ای عشقِ جمع عاشقان
ای علی در این شبِ تارِ جفا
مسجد و محراب را بنما رها
شیرِ جنگ‌آور که قصد رزم کرد
باز حیدر عزم خود را جزم کرد
وقت رفتن حیدر آمد پشت در
در گرفته دست بر شال و کمر
یعنی ای مظلوم مظلومان مرو
یا علی آمالِ محرومان مرو
ای یتیمان را غذا و آب و نان
ای غریبان را انیسِ مهربان
از همه بگذر به مسجد سو مکن
سوی محراب شهادت رو مکن
خود ز بند این جهان آزاد کرد
رفت و زیرِ لب خدا را یاد کرد
روحِ راز آمد به سویِ‌ قبله‌گاه
تا مناجاتی کند نزد اله
قاتلش را دید کو با التهاب
در میان بیت حق رفته به خواب
با نگاهی قاتلش را خوار کرد
ابن ملجم را علی بیدار کرد
مرتضی گردید مشغول نماز
روح او شد منزل راز و نیاز
گر چه مولا قلب پر آلام داشت
لیک با یاد خدا آرام داشت
ناگهان شیر حق آمد در خروش
نغمه‌های قَدْ قُتِلْ آمد به گوش
ای خدا کشتند در محراب دین
ساقی کوثر، امیر المؤمنین
رستگاری گشته درمان علی
خون سر ریزد به مژگان علی
پاسخ نیکی حیدر این جواب
شد محاسن را به خونِ سر خضاب

نخل‌ها
نخلای کوفه می‌دونند علی چقدر ناله داره
شبا می‌بینند که می‌آد سر روی خاکا می‌زاره
می‌گه فلک آتیش زدی به عمر و حاصلِ علی
چرا گرفتی با لگد تو محرمِ دلی علی
* * *
اما یه چند نمی‌آد علی به چاه سر بزنه
با ناله‌های قلبّ خود صداش تو چاه پر بزنه
چرا نمی‌آد آقامون با نخلا درد دل کنه
از بی وفایی‌ها بگه دل ما رو خجل کنه
* * *
نمی‌دونم امشب چرا از تو کوفه صدا می‌آد
صدای سوز و ناله و گریه‌ی بچه‌ها می‌آد
هر بچه‌ای که می‌بینی یه کاسه شیر تو دستشه
به مردم کوفه می‌گه این بی وفایی رسمشه
* * *
اما ز خونه‌ی علی هر چی بگم بازم کمه
کار دو چشمِ بچه‌هاش اشک و عزا و ماتمه
زینب و کلثوم و حسن اشک غریبی می‌بارند
حسین و عباس دوتایی رویِ دیوار سر می‌زارند
* * *
طیب و درمان می‌آرند خون سر و بند بیارند
تا دستمال و بر می‌داره از فرق سر خون می‌باره
طبیب نگاهی می‌کنه به زردیِ روی علی
خون‌های تازه می‌ریزه به کنج ابروی علی
* * *
نگاه به دستمال می‌کنه اشک طبیب جاری می‌شه
با گفتن طبابتش کارِ خونه زاری می‌شه
همه می‌گن بابا نرو بی تو دیگه تنها می‌شیم
بعد تو و مادرمون همنشین غم‌ها می‌شیم

مجنون
امشب برای فاطمه از کوفه مهمون می‌رسه
انگار به لیلای خودش دوباره مجنون می‌رسه
علی برای فاطمه از بدیِ کوفه می‌گه
فاطمه از مدینه و مصیبتِ کوچه می‌گه
علی می‌گه یادت می‌آد وقتی تو رو کتک زدند
انگار به زخمِ تنِ من هزار هزار نمک زدند
فاطمه بر محاسنِ علی نظاره می‌کنه
با چشمِ پر گریه بی‌بی، به سر اشاره می‌کنه
علی می‌گه رفتنِ تو زخمی به جونم زده بود
غسلِ‌ شبانه‌ آتیشی به آشیوونم زده بود
برای غربت شما میون چاه داد می‌زدم
گاهی میون حجره‌ام بی صدا فریاد می‌زدم
امّا به ضربت عدو، راحت از اون غوغا شدم
دوباره باز همنشینِ پیمبر و زهرا شدم

اشعار نو

در حال آماده سازی ...

ذکر و سرود

زخمِ کاری
امشب از ناله‌ی طفلان خبری می‌آید
از برِ خانه‌ی حیدر شرری می‌آید
یا حیدر ـ یا حیدر (2)
در برش بستر بابا به کفش سجاده
زینب از داغ پدر از تب و تاب افتاده
پدرش گاه به هوش است گهی بی‌هوش است
کار زینب همه دم اشک و شرر، فریاده
یا حیدر ـ یا حیدر (2)
وای از بغض حسن گریه و سوز و آهش
وای از اشک حسین، غربت روی ماهش
غم عباس فزون شد ز فراق بابا
دل بسوزد ز غم و آهِ دلِ جانکاهش
یا حیدر ـ یا حیدر (2)
در جنان حضرت زهرا به دو دست خسته
زخمِ کاریِ علی را به نگاهی بسته
گوئیا عرش و زمین از حرکت وا مانده
شیشه‌ی عمر زمان سنگ جفا بشکسته
یا حیدر ـ یا حیدر (2)

حاجت
مهر و تسبیح هر دو خونین ـ سنگِ محراب گشته رنگین
فزتُ رب الکعبه گفتی ـ داده‌ای جان در رهِ دین
ضربه‌ای از ابن ملجم
حاجت حیدر روا کرد
این مصیبت تا به پا شد
کوفه را ماتمسرا کرد
یا علی جان ـ یا علی جان ـ یا علی جان ـ یا علی جان (4)
شد محاسن سرخ سرخ از ـ رنگِ خونِ فرقِ حیدر
بوی خون‌‌ِ حجت الله ـ کرده مسجد را معطر
مجتبی با دیده‌ی تر
می‌زند بر سینه و سر
می‌رسد اینک ندایی
کشته شد ساقی کوثر
یا علی جان ـ یا علی جان (4)
سرو عشق و استقامت ـ شد شکسته قد و قامت
این مصیبت از بزرگی ـ کرده در عالم قیامت
هم ملائک دیده گریان
عرشیان پیوسته نالان
گوئیا گوید خداوند
یا علی جان یا علی جان
یا علی جان ـ یا علی جان (4)

جنت المأوی
رفته‌ای بابا به جنت المأوی
بگو سلامم را به مادرم زهرا
این فراق تو مصیبتی عظمی
ببین که آل الله دگر شده تنها
* * *
می‌نالم ـ می‌گریم ـ می‌سوزم
سیه شده بدون تو بابا روزم(2)
یا حیدر یا حیدر یا حیدر یا حیدر (4)
* * *
وقتِ تشییعِ شبانه گردیده
که سینه خون از این زمانه گردیده
سنگِ محرابت نشانه گردیده
به دیده دیدارت بهانه گردیده
* * *
چون شمعی ـ می‌گریم ـ می‌نالم
به خاک کوفه می‌دهم من آمالم(2)
یا حیدر یا حیدر یا حیدر یا حیدر (4)

وداع
خداحافظ ای شهرِ سوز و گدازم
خداحافظ ای سجده‌گاه نمازم
خداحافظ ای ناله‌های علی
خداحافظ ای غصه‌های علی
خداحافظ ای عقده‌های علی
علی مولا یا علی مولا (3)
خداحافظ ای بغضِ کهنه به سینه ـ غم زهرا ، خاطرات مدینه
خدا حافظ ای نخل و چاه مدینه ـ در و آتش و اشک و آه مدینه
خداحافظ ای ناله‌های علی
خداحافظ ای غصه‌های علی
خداحافظ ای عقده‌های علی
علی مولا یا علی مولا (3)
خداحافظ ای لاله‌های غریبم ـ اثر نکند این علاجِ طبیبم
خداحافظ ای گریه‌های دلِ شب ـ نگاه پدر بر نگاهِ تو زینب
خداحافظ ای آهویِ ختنِ من ـ غریب بعد از منی،‌ حسنِ من
خداحافظ ای تمامِ امیدم ـ‌ حسینِ من، تشنه کامِ شهیدم
خداحافظ ای ناله‌های علی
خداحافظ ای غصه‌های علی
خداحافظ ای عقده‌های علی
علی مولا یا علی مولا (3)
خداحافظ ای خانه‌ی غمِ حیدر ـ خداحافظ ای اشک و ماتمِ حیدر
خداحافظ ای قبرِ مخفیِ یارم ـ که دور از آن دل غمین و فگارم
خداحافظ ای ناله‌های علی
خداحافظ ای غصه‌های علی
خداحافظ ای عقده‌های علی
علی مولا یا علی مولا (3)

ام الیجیب
ای خدا امشب نظر بر غربت ما کن
درد مولایم علی را تو مداوا کن
ذکر ما ام الیجیب است
ای خدا حیدر غریب است
یا امیرالمؤمنین روحی فداک (2)
خیز و از جا و یتیمانت تماشا کن
جان زینب گوشه‌ی چشمی به ما وا کن
شمعی و پروانه واریم
کنجِ بستر بی قراریم
یا امیرالمؤمنین روحی فداک (2)
بر رخ زردت علی خونابه می‌بارد
سوزِ آهت عطرِ ذکر فاطمه دارد
هر یتیمی را ببینی بهرِ درمانت
کاسه‌ی شیری به سوی خانه‌ات آرد
می‌روی ای یارِ تنها
می‌شوی مهمانِ زهرا
یا امیرالمؤمنین روحی فداک (2)

مزد ولایت
در گنجِ بستر ـ با فرق بسته
مولای مظلوم ـ تنها نشسته
گوید به کوفه
بر من جفا شد
مزد ولایت
فرقِ دو تا شد
مولا علی جان ـ مولا علی جان (2)
هر دم یتیمی ـ با حالِ دلگیر
بهرِ مداوا ـ با کاسه‌ای شیر
اما چه سود از
شیر و دوایش
حیدر بخواند
ذکرِ وداعش
مولا علی جان ـ مولا علی جان (2)
گوید طبیبا ـ از من حذر کن
سوی خرابه ـ قدری گذر کن
آنجا غریبی
تنها و بیمار
باشد نیازش
درمان و تیمار
مولا علی جان ـ مولا علی جان (2)

بوی خدا
بین محراب نیاز ـ کشته شد روح نماز
عالمی از هجر او ـ گشته در سوز و گداز
می‌رود شیر خدا سوی خدا
می‌دهد سجاده‌اش بوی خدا
یا امیرالمؤمنین یا سیدی یا سیدی (4)
زوجِ زهرای بتول ـ وارث دین رسول
در دلِ سبزِ سحر ـ حاجتش گشته قبول
ای خدا حاجت روایی شد علی
شامل لطف خدایی شد علی
یا امیرالمؤمنین یا سیدی یا سیدی (4)
حضرت سلطان دین
آن امام مسلمین
بس غریبانه ببین
غرقِ خون نقش زمین
صورتش گلگون شده از زهرِ کین
شکوه دارد از جفای فاسقین
یا امیرالمؤمنین یا سیدی یا سیدی (4)
ناله دارد هجرتش ـ قصه‌های غربتش
می‌دهد جان را شفا ـ توتیای ترتبش
حیدریم حیدریم ای خدا
عاشق مولا علی‌ام ای خدا
یا امیرالمؤمنین یا سیدی یا سیدی (4)

شور و بحر طویل

یا حیدر یا حیدر آقام حیدر آقام حیدر (4)
آی مردم آی مردم ـ علی شاه غریبونه
آی مردم آی مردم ـ علی فرقش پر از خونه
* * *
آی مردم آی مردم علی حالِ دگر داره
صد زخمی به دل داره یکی زخمی به سر داره
می‌سوزه دل زینب برای غربت بابا
می‌ناله حسین امشب کنارِ تربت بابا
چشمای حسن امشب غم هجرِ پدر داره
عباس از غم حیدر خبر داره خبر داره

علی علی یا علی ـ علی علی یا علی ـ علی علی یا علی (2)
هر کسی عشقی داره منم گرفتارِ توأم
به خدا تو این جهان بدجوری بیمارِ توأم
کی می شه این دلم و دعوت مهمونی کنی
با یه ذره از نگات این دل و قربونی کنی
* * *
تو تموم زندگیم فقط تویی که یارمی
توی تاریکی قبر من می‌دونم غمخوارمی
از دل دریایی‌ات به سینه‌ام صدف بده
جواز مدینه و کربلا و نجف بده

یا حیدر یا مرتضی
مهرِ تو حاصلم شده ـ همسفر دلم شده ـ ای حرمت نیاز من ـ عشق تو قاتلم شده
یار دل آرای منی ـ امروز و فردای منی ـ در دل تنهایی دل ـ نغمه و آوای منی
سینه‌ی من مکان عشق ـ جان به فدای جانِ عشق ـ هوش و هوس ز سر برد ـ ابروی چون کمان عشق
روح نمازِ من تویی ـ قبله‌ی رازِ من تویی ـ رهر و راه تو منم ـ مُهر جوازِ من تویی
درد و دوای من تویی ـ شور و نوای من تویی ـ لحظه‌ی رازِ این دلم ـ قبله‌ نمای من تویی

عید غدیر عید ولایت

دو شنبه 28 شهريور 1390برچسب:,

:: 14:43 :: نويسنده : مهدی گلپایگانی

قطعه و مفرد

کعبه ام
کعبه ام من حرم ایزد منان به کفم
من از این منسب والا همه دم در شعفم
کعبه ام، لیک خودم عاشق شهر نجفم
چون علی گوهر من بود من او را صدفم
حاجیان کوی من و من که به کوی علی ام
سرخوشم چون که خودم حاجی روی علی ام

رباعی و دوبیتی

نام علی(ع)
در عرش و سماء نام علی(ع) تک شده است
در حلقه ی عاشقان چکامک شده است
دیده شب معراج دو چشمان نبی
بر بال فرشتگان علی(ع) حک شده است

شوق ولایت
دل من حرف خود را با علی(ع) گفت
دوباره جان گرفتش تا علی(ع) گفت
گمانم امشب از شوقِ ولایت
خداوند جلی هم یا علی(ع) گفت

بوتراب
امشب که سری خراب دارم
در سینه طلای ناب دارم
مستانه غزل خوان شده ام من
دل در ید بوتراب دارم

از زبان علی(ع)
من وارث آیین نبی الله ام
من شیر خدایم و وصلی الله ام
در بدر و حنین دیده ای رزمِ مرا
من حیدرم و علی ولی الله ام

حکایت
حکایت تاب زلفان علی است
جهان مدهوش مژگان علی است
تو می دانی که عشق و عاشقی چیست؟
هدف از عشق چشمان علی است

هر نفسم
عشق تو شد چون به دلم منجلی
بر همه گفتم نه و بر تو بلی
چون نفسی می کشم از سینه ام
هر نفسم نام تو گوید علی

بوی تو
چشم همه تشنه ی آن روی توست
شیعه خمارِ خم ابروی توست
باد صبا چون که رسید از نجف
آن چه مشامم برسد بوی توست

صبا
صبا گر بگذری بر کوی یارم
بگو با دلبرم، زیبا نگارم
به جون هر چی عشقه توی دنیا
گلِ عشقی به جز حیدر ندارم

اشعار عروضی

لحظه های ناب
شبی من را به سوی آب خواندند
مرا در عالم مهتاب خواندند
نمی دانم چه حالی داشتم من
به بیداری و یا در خواب خواندند
مرا با خود به کوی یار بردند
به بانگ عشق را دریّاب خواندند
به دستم جامی از کوثر نهادند
به سوی لحظه های ناب خواندند
شدم چون قطره بر برگ وجودم
مرا هم شبنم نمناک خواندند
نظر بر قامت نوری نمودیم
که نامش با دلی بی تاب خواندند
تمام دل به دستان بی محابا
علی گفتند و یا ارباب خواندند
به بالای سرش قابی غزل بود
همه آن قطعه را بر قاب خواندند
جهان مولود زیبای علی را
به کعبه معجزی نایاب خواندند
از آن روزی که ضربت بر علی خورد
محل سجده را محراب خواندند
علی در علم، بعد از مصطفی بود
محمد شهر و او را باب خواندند
بدان فطرش که یار مهدی اش را
در این دنیا بسی کمیاب خواندند

قبله نما
صفحه ی مجنون دلم بسته به موی حیدر است
خواب و خیال من فقط دیدن روی حیدر است
کعبه ی من، منای من، مروه ی من، صفای من
عقربه ی قبله نما، یکسره سوی حیدر است
حج نروم بدون او از چه به احرام شوم
چون حجر الاسود من چشم نکوی حیدر است
باد صبا که مرده را حیات نو عطا کند
وزیدنش ذره ای از شمیم بوی حیدر است
گاه دلم سوی نجف، گاه رود غدیر خم
این دل دیوانه ی من به جستجوی حیدر است
عزم سفر نموده ام تا حرم ابوتراب
مسافرم مقصد من رفتن کوی حیدر است
طعنه ی دشمن علی هیچ اثر نمی کند
مرحم نیش دشمنان، نوش سبوی حیدر است
نغمه ی جمع شیعیان یکسره باشد این چنین
لعنت بی شمار بر آن که عدوی حیدر است

هو یا علی(ع)
عشق تمام عالمی، هم جن و هم انس و ملک
هست از وجود پاک تو خلق السماء و الفلک
مشکل گشای هر دلی نامت گره وا می کند
هر کس دلم را بشکند نام پیدا می کند
ای نور چشم مصطفی، میر و علمدار حنین
ای همسر خیر النساء ، باب حسن باب حسین
شاه عرب، شیر خدا، ای شافعِ روز جزا
شیعه بگوید یک صدا، هو یا علی مرتضی
وقتی که از هو یا علی در محفلی دم می زنم
کاخ تمام دشمنان یک باره بر هم می زنم
دستم بگیر ای پادشه در درگهت چون نوکرم
باشد برایم افتخار، اینکه غلام حیدرم

عشق علی(ع) است و بس
پادشه و تاج سر عشق علی است و بس
اسوه ی ایمان، گوهر عشق علی است و بس
چونکه ولادت شده در کعبه ی عشق و صفا
فاش بگویم پسر عشق علی است و بس
ای که هوای غم عشاق نمودی بدان
مرحم هر دردِ سر عشق علی است و بس
دور و بر فاطمه چون شمع علی سوخته
دان که چرا بال و پر عشق علی است و بس
گشته به هر جنگ، چو سدّی بَرِ پیغمبرش
چونکه تهنتن سپر عشق علی است و بس
عشق حسین و حسن و زینب نالان او
این سه همه خود شرر عشق علی است و بس
گر چه ابالفضل قدش سر و رخش چون مه است
اوست ز نسلِ قمرِ عشق علی است و بس

تفسیر انما ولیکم الله و رسوله ...
لحظه ای عاشقانه خو گشتم
با دلم گرم گفتگو گشتم
نیمه شب بود و نیمه های رجب
گفتم ای دل چها کنم ز طرب
دل بگفتا به عشق شا ه جهان
استخاره نما تو با قرآن
هر طلیعی در آن نمایان شد
معنی اش رمز مستی جان شد
این من و دل، تقدس هر آه
وا نمودم به ذکر بسم الله
آیه ای شد عیان چو نور ماه
مائده بود و پنجم از پنجاه
آیه را بر حریم لب راندم
معنی اش را برای دل خواندم
دین پرستان ولایت از والاست
حق ولی و پیمبرش مولاست
دیگر آن کس ولایتش عظماست
کاو سرشتش ز عالم بالاست
با خدا در نماز خود نازد
در نمازش زکات پردازد
دل کمی در خودش تعقل کرد
با رگ قلب من تفعل کرد
گفت و با من حدیث آن دانی
گر ندانی چو مرده بی جانی
سائلی لحظه ی صلات عشق
او طلب می کند زکات عشق
گوهری از سلاله ی مهتاب
در رکوعش چو عاشقی بی تاب
با اشارت زکات او داده
همچو شاهی برات او داده
تا که انگشترش برون گردید
آیه ی حق به راکعون گردید
آن که باشد نماز می سازد
در نمازش زکات پردازد
آن که باشد بهشت در بالش
هستیان را شفا دهد شالش
کیست آن، حل مشکلش خوانند
میر ذات السلاسلش خوانند
کیست آن با نگاه روحانی
راهبی را کند مسلمانی
کیست او، یاور نبی الله
غیر حیدر، علی ولی الله

یا حیدر
وقتی که می گم یا حیدر، دلِ من پرنده می شه
توی سبقت از ملائک، باز دلم برنده می شه
می گن عاشقای مولا، اشکاشون مثلِ گلابه
چونکه در تموم دنیا، گلشون ابوترابه
کسی که دیوار کعبه، پیش مقدمش دو تا شد
عاشق ولادت اون، نه که ما بلکه خدا شد
«اگه گلهای بهار، همه عالم رو بگیره
گل حیدر گل عشقه، هیچکی جاشو نمی گیره»
امشب از عشق وجودش، چشامون بارون می باره
واسه شهر نجفِ اون، دلامون چه بی قراره
می خوام امشب تا سحرگاه، دلمو رو دست بگیرم
با تمامی توانم، یا علی بگم بمیرم

دنیای من
به خدا قسم علی تموم دنیای منه
هر کجا علی باشه منزل و مأوای منه
این دل عاشق من مست علی مرتضاست
درد من درمون من دست علی مرتضاست
به جز از عشق علی چیزی رو در دل ندارم
عاشق علی ام و ذره ای مشکل ندارم
هر کی عاشق علی باشه چیزی کم نداره
روز محشر که می آد غصه و ماتم نداره
چشم من منتظره ی لحظه ی دیدارِ توئه
دلم افتاده به خاک مجنون و بیمارِ توئه
قسمتم کن آقا جون نجف زیارت بکنم
کنار ضریح تو عرض ارادت بکنم

مولانا علی(ع)
عالمی این جمله می گویند مولانا علی
دل ز هر آشفته می شویند مولانا علی
تو به دل دادی علی جان سائلی عشق خود
سائلان هر لحظه می جویند مولانا علی
خاکیان با گُل ولی افلاکیان با بوی عشق
این به لب دارند و می بویند مولانا علی
لاله و یاس و شقایق همچو گلهای دگر
جمله از عشق تو می رویند مولانا علی
خیل آنان که طریق عشق حق طی کرده اند
راه تو پیوسته می پویند مولانا علی

هو یا امیرالمؤمنین(ع)
توتیای هر دو چشمم گردِ راه حیدر است
من که یک عمری حیاتم در پناه حیدر است
هر کسی روی نگارش دل به یغما می برد
آن چه برده هوش من آن روی ماه حیدر است
هر که گوید نغمه ی هو یا امیرالمؤمنین
یار حیدر می شود جزء سپاه حیدر است
با وصالش خوانده ام درس شهامت در الست
گریه های روز و شب یک ذره آه حیدر است
چشم او دیوانه کرده چشم من را از ازل
حسرت چشمان من گوشه نگاه حیدر است
رمز یا زهرا به وقت حمله ی شیر خدا
ضربه های از ذوالفقار و تکیه گاه حیدر است
هر که دارد آرزویی در سرای زندگی
آرزوی من فقط آن بارگاه حیدر است

علی(ع) مدد
من و از کوچیکی نوکر علی صدا زدند
بچه بودم به گوشم حلقه ی مرتضا زدند
مادرم با اسم اون قلب منو دیوونه کرد
شهدِ جانِ من و با نام علی نموونه کرد
من شدم شیعه ی حیدر، آدمی با اقتدار
نام اون برای من شد سَنَدی، یه اعتبار
دل من پر زد و رفت کنج نجف خوونه گرفت
دست من پیاله شد از اون یه پیمونه گرفت
عهد خود بستم و خووندم نام اون رو بی عدد
دست به زانو زدم و صدا زدم علی مدد
هر کی دلداری داره، من مه و ماهم علیه
شب قبر و تاریکی، پشت و پناهم علیه
می دونه دوستش دارم، مهتاب قلبم علیه
به خدا غلامش ام، ارباب قلبم علیه
حیدری مذهبم و عاشق ایوون طلاش
زندگیم و می ریزم هر روز و شب زیر پاهاش
می گن اربابم علی لحظه ی تلخ مردنم
برق شیرین نگاش مرحمی می شه بر تنم
کاشکی صد مرتبه، مرگم رو در آغوش بگیرم
تا با دیدن علی زنده بشم باز بمیرم
اگه دشمنای اون طعنه به شیعه می زنند
طعنه رو از روی خشم و بغض و کینه می زنند
یه روزی خدا به ما شاه گُل و گلاب می ده
مهدیِ علی می آد به دشمنا جواب می ده

اصل قرآن
دین اسلام ناب احمد را، مرکز اقتدار علی باشد
در سرای خیال هر مردی، مرد با اعتبار علی باشد
گر پیمبر رسول ایمان است، عهده دار کلید قرآن است
شیر میدان غزوه ی ایثار، یکه و تکسوار علی باشد
گر چه رهراست مادر سادات، گر چه زهراست ام آل الله
شیعه را مایه ی مباهات است، شوهر بی قرار علی باشد
مجتبی گر که یوسف زهراست، او ز نسل اصیل زیبائیست
چونکه یوسف ز صلب یعقوب است، مجتبی را تبار علی باشد
گرحسین بن‌حضرت‌حیدر، همچو لاله نشسته در خون است
هان بدان ای اسیر ثارالله، صاحب لاله زار علی باشد
زنیب از آن سبب خطیبی شد، در میان محافل دشمن
چون که استاد عرصه ی درسش حیدر نامدار علی باشد
آن یلی که به غرشش دشمن لرزه بر قامتش نمایان شد
نام او بود حضرت عباس، او ز نسل نگار علی باشد
در غدیر آمدش پیمبر خود، پیش چشم ملائک و آدم
گفت بعدِ من بدان عالم، رهبر ماندگار علی باشد
اصل قرآن و قاری و ترتیب، اصل ایمان و منشأ تکبیر
روزه و هم نماز و خمس و زکات، صاحب ذوالفقار علی باشد

خوش به حال سیّدا
در گلستان گفت بلبل این ندا، خوش به حال سیّدا
می کند هر ضربه ی قلبم صدا، خوش به حال سیّدا
دید شاگردی به مکتب خانه ای، سیّدی نورانی و دردانه ای
گفت با افسوس ناگه مرشدا، خوش به حال سیّدا
هر جوان و پیر هر بی یاری، پهلوان و میر و هر نام آوری
ذکر ثروتمند و هم ذکر گدا، خوش به حال سیّدا
گفت دلبر با دل آرای دلش، گفت آدم با همان آب و گِلش
این نگردد از دو لبهایم جدا، خوش به حال سیّدا
هرکه‌عاشق پیشه‌ی پیغمبرست، آرزویش‌خنده‌های حیدرست
بر دلش این را کند نور هدا، خوش به حال سیّدا
شال‌سبزسیّدی عشق‌من است، نام اومرهم به هر دردتن‌ست
شال آن ها بر وجودم چون ردا، خوش به حال سیّدا
بی گمان حتی نبی و فاطمه، عالمین و انبیاء، ذکر همه
بی گمان حتی خدا گوید خدا، خوش به حال سیّدا

اشعار نو

در حال آماده سازی ...

ذکر و سرود

بلور چینی
امشب که فصل بلور چینی نخل طلاست
با من بگو دلت دستِ شیر خداست
هر جا باشه ـ هر چی بشه ـ فقط درگیره یارمه
هر کی می خواد ـ هر چی بگه ـ علی مولا نگارمه
علی علی علی ـ علی مولا(4)
درد جهان به گوشه ی چشمش دوا شود
وای آن زمان که دل به رخش مبتلا شود
تو شهر عشق و عاشقی دیونه ی عشق دلبرم
تو کوچه های مجنونی در به درِ کوی حیدرم
علی علی علی ـ علی مولا(4)

خمِ غدیر
من از خمِ غدیر تو همیشه می نوشم
محبّتت آقا شده چو حلقه بر گوشم
مولا علی اسیرتم
مستِ خمِ غدیرتم
علی علی علی مدد ـ علی علی علی مدد(2)
دست نبی گره شده به دست مولایم
خوشم که شیعه ی علی همسر زهرایم
مولا علی اسیرتم
مستِ خمِ غدیرتم
علی علی علی مدد ـ علی علی علی مدد(2)
امیر دل شیر خدا علی مدد حیدر
می رسد از دلم ندا علی مدد حیدر
مولا علی اسیرتم
مستِ خمِ غدیرتم
علی علی علی مدد ـ علی علی علی مدد(2)

به نام حیدر
علی مولا علی‌علی جان (2) یا علی مولا علی علی جان (2)
دلی دارم به نام حیدر
دلبری دارم به نام حیدر
علی مولا علی‌علی جان (2) یا علی مولا علی علی جان (2)
سری دارم به نام حیدر
سروری دارم به نام حیدر
علی مولا علی‌علی جان (2) یا علی مولا علی علی جان (2)
یاری دارم به نام حیدر
یاوری دارم به نام حیدر
علی مولا علی‌علی جان (2) یا علی مولا علی علی جان (2)
دل هر کی یه جایی بنده
واسه ی دلبری می خنده
دل من هم علی پسنده
واسه مولا فقط می خنده
علی مولا علی‌علی جان (2) یا علی مولا علی علی جان (2)
دل من غوغایی نداره
جز علی سودایی نداره
دل عاشق به عشق حیدر
تو جهنم جایی نداره
علی مولا علی‌علی جان (2) یا علی مولا علی علی جان (2)

روح نمازم
علی ای راز و نیازم ـ علی ای روح نمازم (2)
علی جانم علی جانم علی جانم علی جانم (2)
وصی الله تویی حیدر، ولی الله تویی حیدر
همه ی حاصلِ دینِ ، نبی الله تویی حیدر
علی ای راز و نیازم ـ علی ای روح نمازم (2)
علی جانم علی جانم علی جانم علی جانم (2)
هر که دل بر تو سپرده، زنده باشد نه که مرده
به سرا پرده ی عشقت، دل عالم گره خورده
علی ای راز و نیازم ـ علی ای روح نمازم (2)
علی جانم علی جانم علی جانم علی جانم (2)
تو که سلطان جهانی، به جهان روح و روانی
به سر انگشت نگاهت، شود عالم دورانی
به سرت تاج شهامت، به کَفَت جام شهادت
عَلَم سرخ عروجت، شده محراب عبادت
علی ای راز و نیازم ـ علی ای روح نمازم (2)
علی جانم علی جانم علی جانم علی جانم (2)
همه کس نام تو گوید، همه جا عشق تو جوید
لاله و یاس و شقایق، همه با اذن تو روید
یا علی شیر خدایی، به مَلَک شاه و همایی
سائلان بر تو بنازند، که تو دنیای سخایی
علی ای راز و نیازم ـ علی ای روح نمازم (2)
علی جانم علی جانم علی جانم علی جانم (2)

خنده ی گیرا
علی نگهدارمنه ـ علی جان علی جان علی جان
ذکر علی کار منه ـ علی جان علی جان علی جان
چشمای زیبایی داره ـ علی جان
قد تماشایی داره ـ علی جان
بگم ز ناز خنده هاش ـ علی جان
خنده ی گیرایی داره ـ علی جان
علی نگهدارمنه ـ علی جان علی جان علی جان
ذکر علی کار منه ـ علی جان علی جان علی جان
اگه دل و شیکار کنه ـ آقامون
دل می مونه چیکار کنه ـ آقامون
می تونه با چشمِ سیاش ـ آقامون
خدا رو بی قرار کنه ـ آمون
علی نگهدارمنه ـ علی جان علی جان علی جان
ذکر علی کار منه ـ علی جان علی جان علی جان
دلم براش تاب و تبه ـ به والله
خواب و خیالم هر شبه ـ به والله
این و بگم صفا کنید ـ به والله
عشق حسین و زینبه ـ به والله
علی نگهدارمنه ـ علی جان علی جان علی جان
ذکر علی کار منه ـ علی جان علی جان علی جان
توی چشاش یه الماسه ـ ماشاء الله
عطر تنش بوی یاسه ـ ماشاء الله
غدیره امروز غدیره ـ ماشاء الله
روزِ بابای عباسه ـ ماشاء الله
علی نگهدارمنه ـ علی جان علی جان علی جان
ذکر علی کار منه ـ علی جان علی جان علی جان

غدیر
سبد سبد گل بیارید (2) وصیّ خاتم اومده
مژده بدید بکه در غدیر (2) علی اعظم اومده
کهکشان ها طشتی از نور آوردند
آسمان ها دورِ حیدر می گردند
حاجیان پیش چشم افلاکیان
جمله با عشق بیعت حیدر بیعت کردند
همیشه قلبم ـ آقام حیدر
توی غدیره ـ آقام حیدر
اینو می خوونه ـ آقام حیدر
آقام امیره ـ آقام حیدر
امیر قلبم علی مولا (4)
سبد سبد گل بیارید (2) وصیّ خاتم اومده
مژده بدید بکه در غدیر (2) علی اعظم اومده
در غدیر خم دستش دستِ پیغمبر
دینی گشته رویِ ساقی کوثر
گفته پیغمبر آن که سرورش هستم
بعد از این دیگر باشد سرورش حیدر
آقا فداتم ـ آقام حیدر
خودم گداتم ـ آقام حیدر
تا زنده باشم ـ آقام حیدر
خودم باهاتم ـ آقام حیدر
امیر قلبم علی مولا (4)
سبد سبد گل بیارید (2) وصیّ خاتم اومده
مژده بدید بکه در غدیر (2) علی اعظم اومده
شیعه در شادی و غم یا علی گوید
آل پیغمبر هر دم یا علی گوید
در سماء ذکرِ مَلَک یا علی باشد
حضرت داور خود هم یا علی گوید
علی کلامه ـ آقام حیدر
علی آقامه ـ آقام حیدر
حسرت عمرم ـ آقام حیدر
جواب سلامه ـ آقام حیدر

عید حیدر(ع)
ای دل دلبر اومده (2) عیدِ حیدر اومده (2)
دل من مثِ یک کبوتر، واسه عشق علی می میره
وقتی می خواد بره به پرواز، از تو مولا مدد می گیره
ولی امشب یه جای دیگه است، انگاری رفته تو غدیره
مستِ مستِ غزل می خوونه، می گه عشقم علی، امیره
ای دل دلبر اومده (2) عیدِ حیدر اومده (2)
بذار این دل بگه بدونند، که تو مولای عالمینی
تو چه با هیبت و بزرگی، پدر زینب و حسینی
ای دل دلبر اومده (2) عیدِ حیدر اومده (2)
اگه اوّل حضرت آدم اومد و ساکن زمین شد
هدفش دیدن شما بود، مست روی تو مه جبین شد
اگه نوح از همه جدا شد، کشتی عشقشو به آب زد
به خداوندیِ خداوند، اون رو از عشق بوتراب زد
اگه موسی عصای خود را، زد و دریای نیل دو تا شد
همگی بر امر علی بود، سببش رخصت آقا شد
اگه عیسی به یک اشاره، به دمی مرده زنده می کرد
واسه این بود که چشم مستت، به رخ مرده خنده می کرد
ای دل دلبر اومده (2) عیدِ حیدر اومده (2)
اگه اللهِ لایزالی همه عالم رو آفریده
واسه این بود که چون تو دلبر، گل زیباتری ندیده
ای دل دلبر اومده (2) عیدِ حیدر اومده (2)

ثمر حاجتم
عشق تو شد پناه من ـ علی مولا علی
حبّ تو تکیه گاه من ـ علی مولا علی
من ز تو شادم وصیِ مصطفی
دل به تو دادم علیِ مرتضی
ای یارم (یا حیدر) دلدارم (یا حیدر)
ای دینم (یا حیدر) آئینم (یا حیدر)
مولانا یا حیدر(4)
مهر تو حاصلم شده ـ به خدا روز و شب
عشق تو قاتلم شده ـ شده ام جان به لب
کن تو خلاصم دل من را بگیر
تا که شوم پیش رخت سر به زیر
امیدم (یا حیدر) خورشیدم (یا حیدر)
ایمانم (یا حیدر) قرآنم (یا حیدر)
مولانا یا حیدر(4)
از همه دل بریده ام ـ به تو دل بسته ام
از کرمت شنیده ام ـ ز همه خسته ام
در حرمت مرغ دلم پر زده
پشت درِ خانه ی تو در زده
محبوبم (یا حیدر) مطلوبم (یا حیدر)
ای جانم (یا حیدر) جانانم (یا حیدر)
مولانا یا حیدر(4)
شمس جمال حضرتت ـ همه ی حسرتم
زیارتت، زیارتت ـ ثمر حاجتم
ورد زبانم شده ذکر علی
خواب و خیالم شده فکر علی
افکارم (یا حیدر) غمخوارم (یا حیدر)
شیدایم (یا حیدرم) غوغایم (یا حیدر)
مولانا یا حیدر(4)

نذر
همه ی زندگیم، نذر وجودِ علی شد
سبب خلقت من، بسته به بودِ علی شد
دیوونه ی تو بودن ـ واسه من سرنوشته
خدا رو قلبم اوّل ـ نام حیدر نوشته
آقام آقام یا حیدر، آقام آقام یا حیدر(4)
آقای مهربونم، امیر المؤمنینم
مددی تا نَمُردم، نجف را ببینم
آقا در طول عمرم ـ عشق تو رو خریدم
زیباتر از تو دلبر ـ تو این جهان ندیدم
آقام آقام یا حیدر، آقام آقام یا حیدر(4)
همه عالم می دوونند، که تو دامِ تو هستم
مثِ آهوی وحشی ـ فقط رامِ تو هستم
دلم اینو می دونه، که چقدر مهربونی
شب تاریک قبرم، خودتو می رسونی
آقام آقام یا حیدر، آقام آقام یا حیدر(4)

ساقی
علی مولا، علی مولا، علی مولا علی جان(2)
ز میِ آن میخانه ات ـ قدحی ده بنوشم
مرامِ عاشقی تو ـ زده حلقه به گوشم
منم عبدِ دیوانه ات ـ بُرده عشقِ تو هوشم
گل محبتِ تو را ـ به عالم نَفروشم
علی مولا، علی مولا، علی مولا علی جان(2)
دلم امشب دیوانه ی ـ گُلِ رویت علی جان
تن و جانم نثارِ یک ـ تارِ مویت علی جان
شده ام من که خادمِ ـ سرِ کویت علی جان
گره خورده کارِ دلم ـ به ابرویت علی جان
علی مولا، علی مولا، علی مولا علی جان(2)
دلِ مجنون پر می کشد ـ به سوی بارِگاهت
بده تسکین دردِ مرا ـ فدای روی ماهت
تمام درد و ناله ام ـ حسرت از یک نگاهت
مرکزِ پرگارِ دلم ـ شده خالِ سیاهت
علی مولا، علی مولا، علی مولا علی جان(2)
امامِ اولین من ـ تویی شاهِ ولایت
شده کارم به روز و شب ـ همه مدح و ثنایت
تویی مرحمِ به قلبِ من ـ منِ عاشق گدایت
میانِ هر دو چشمانم ـ صنما جای پایت
علی مولا، علی مولا، علی مولا علی جان(2)

عیدِ شیعه ها
گل بارونه ـ غم گریونه ـ دل ها دوباره پر می گیره
خدا می گه ـ فرشته ها ـ زودی برید زمین غدیره
تمام آسمون پرِ فرشته ـ فرشته
رو بال اون فرشته ها نوشته ـ نوشته
بریم غدیر که اونجا هم بهشته ـ بهشته
فرشته ها پر می زنند، به هر طرف سر می زنند
بین زمین و آسمون، نعره ی حیدر می زنند
مولانا علی مولانا (4)
ستاره ها، سیاره ها، می گیرند از چشم همه رو
علی دوستا، با شیعه ها، همه می گن نغمه ی یا هو
انگار که تو هر دو جهان بهاره ـ بهاره
دست علی تو دستای نگاره ـ نگاره
دیدن داره دست دو تا ستاره ـ ستاره
دلم اسیره علیه، مست غدیره علیه
نبی می گه مسلمونا، اون که امیره علیه
مولانا علی مولانا (4)
افلاکیان، با عرشیان، عاشقن و علی سرشتند
یه یا حیدر، با رنگ سبز، رو طاق عرشِ حق نوشتند
نوشتن عاشق علی چو ماهه
اگه گدا باشه ولی یه شاهه
کسی که بی علی باشه تباهه
دلم علی رو می خونه، حبّ علی رو می دونه
فکر نکنم حتی آتیش، این دلم و بسوزونه
آسمون ها ـ کهکشون ها ـ ستاره بارون شدن امشب
عرش اعلا ـ نبی و مولا ـ هر دو تا مهمون شدن امشب
چون شب عید شیعه ها، غدیره ـ غدیره
دلا به ذکر یا علی اسیره ـ اسیره
علی مدال رهبری می گیره ـ می گیره
خوشا به حال سیّدا که جدّ اون ها علیه
میون قلب سیّدا یه نورِ سبزِ جلیه
مولانا علی مولانا (4)
امشب در دل ـ فرشته ها ـ عشق غدیر خم و دارند
امشب حیدر ـ با پیغمبر ـ نغمه ی اکملتم و دارند
زمین و آسمون که در خروشند ـ خروشند
لباس عشق و معرفت می پوشند ـ می پوشند
از خم مستی غدیر می نوشند ـ می نوشند
ای دل سرگشته ی من این همه غوغا رو ببین
میون جمع اهل بیت شادی زهرا رو ببین
مولانا علی مولانا (4)

عشق الست
علی ای عشق الستم ـ دل و دینم به تو بستم
ز خمِ عشق تو مستم ـ تا ابد حیدری هستم
تو دین و دنیای منی (یا علی مولا)
تمام سودای منی (یا علی مولا)
امیر و مولای منی (یا علی مولا)
امید فردای منی (یا علی مولا)
یا مرتضی ـ یا مرتضی ـ یا مرتضی ـ یا مرتضی (2)
هست تمام هستیان (هست از حیدر (3))
مستی عاشقان دین (مست از حیدر (3))
علی ای باغ و بهارم ـ تویی محبوب و نگارم
در شب اوّل قبرم ـ من امیدی به تو دارم
پشت و پناه من تویی (یا علی مولا)
گرمی آه من تویی (یا علی مولا)
اوج نگاه من تویی (یا علی مولا)
رهبر راه من تویی (یا علی مولا)
یا مرتضی ـ یا مرتضی ـ یا مرتضی ـ یا مرتضی (2)
نظر نما شاه عرب (شیر یزدان (3))
مدد علی مرتضی (شاه مردان (3))
تویی سلطان کرامت ـ تویی آن شاه شهامت
فاتح قلعه ی خیبر ـ من به قربان مرامت
تو جانشین احمدی (یا علی مولا)
حجت حق سرمدی (یا علی مولا)
بر همگان سرآمدی (یا علی مولا)
نور دلِ محمّدی (یا علی مولا)
یا مرتضی ـ یا مرتضی ـ یا مرتضی ـ یا مرتضی (2)

شور و بحر طویل

علی(ع) یا علی(ع)
عبد امیرم ـ عاشق پیرم ـ امشب و مستِ ـ خمِ غدیرم
بعد نبی ام ـ علی ولی ام ـ شاکرِ لطف ـ ربِّ جلیّم
گوهر افلاک ـ ای پدر خاک ـ تو جانشینِ ـ سیّد لولاک
ساقی کوثر ـ فاتح خیبر ـ به حق نهاده ـ نام تو حیدر
همسر زهرا ـ وصیِ طاها ـ ای که تویی تو ـ سیّد و مولا
حجّت یزدان ـ حامی قرآن ـ رهرو راهت ـ پیرو ایمان

علی(ع)

از الستم ـ با تو هستم ـ من به عشقت ـ دیده بستم ـ هر زمانی ـ دل شکستم ـ من به نامت ـ دل رو بستم ـ دل تو باشی ـ دل پرستم ـ می تو باشی ـ می پرستم ـ از خود و از ـ جمله رستم ـ در ره تو من نشستم ـ بین خوابم ـ تب و تابم ـ تا که دیدم ـ عشق نابم ـ با خودم این ـ جمله گفتم ـ دل به دستم ـ دل به دستم ـ تا تو هستی ـ من که هستم ـ تا تو باشی ـ من چه هستم ـ ای نگارم ـ نوبهارم ـ تکسوارم ـ گلعذارم ـ شمع عشقِ ـ شام تارم ـ بی قرارم ـ بر تو یارم ـ دل فکارم ـ ترسم آخر ـ خون ببارم ـ هر دمی تو ـ کار و بارم ـ کم ندارم ـ غم ندارم ـ تا تو باشی ـ در کنارم ـ هر چه دارم ـ از تو دارم ـ تا دمی در ـ سینه دارم ـ از علی دل ـ بر ندارم ـ سوز و سازم ـ ای نیازم ـ رمز و رازم ـ بر تو نازم ـ تا تو هستی ـ دلنوازم ـ پیش دشمن ـ من نبازم ـ من که تنها ـ بر تو نازم ـ از جهانی ـ بی نیازم ـ با تو هر جا ـ من بتازم ـ ای نگارِ ـ چاره سازم ـ خال تو مهرِ نمازم ـ ای تو دلبر ـ ای تو سرور ـ ای تو رهبر ـ ای تو ساقی ـ تویی باقی ـ تویی ساغر ـ تویی زیور ـ تویی مهتر ـ تویی بهتر ـ تویی عشق ـ دلِ کوثر ـ تو که یاری ـ به پیمبر ـ تویی صفدر ـ تویی یاور ـ تویی میرِ ـ همه لشکر ـ تویی مولا ـ علی حیدر ـ علی حیدر ...

اشعار عید غدیر

دو شنبه 28 شهريور 1390برچسب:,

:: 14:41 :: نويسنده : مهدی گلپایگانی

اندرین عید سعید ای ساقی سیمین عذار

مست کن ما را ز عشق حیدر دلدل سوار

لا فتی الا علی لا سیف الا ذوالفقار

ساقیا جامی بده سرشار در عید غدیر

شد معین حجت احرار در عید غدیر

چون اجل خواهد بساط جسم را ویران کند

آن دو سائل مسئلت از مذهب و ایمان کند

لا فتی الا علی لا سیف الا ذوالفقار

مرغ روحت چون کند آهنگ پرواز از قفس

هیکلت را چون نماید قابض الارواح مس

لا فتی الا علی لا سیف الا ذوالفقار

آدم خاکی چو بیرون شد ز گلگشت جنان

گفت: یا رب من ندارم هیچ تاب امتحان

لا فتی الا علی لا سیف الا ذوالفقار

چون که ابراهیم را شد آتش سوزان مقام

طاقت آتش ندارد قالب لحم و عظام

لا فتی الا علی لا سیف الا ذوالفقار

در شب معراج پیغمبر به عرش کبریا

گفت: یا رب کیست این شیر و چه باشد ماجرا

لا فتی الا علی لا سیف الا ذوالفقار

غزوه خیبر به پیغمبر نشد ممکن ظفر

غرق غم شد مصطفی، نالید پیش دادگر

لا فتی الا علی لا سیف الا ذوالفقار

طینت خاصان حق از طینت حیدر سرشت

«اشرف الدین» غیر تخم مِهر او در دل نکشت

لا فتی الا علی لا سیف الا ذوالفقار

اشعار ولادت حضرت علی

دو شنبه 28 شهريور 1390برچسب:,

:: 14:39 :: نويسنده : مهدی گلپایگانی

قطعه و مفرد

کعبه ام
کعبه ام من حرم ایزد منان به کفم
من از این منسب والا همه دم در شعفم
کعبه ام، لیک خودم عاشق شهر نجفم
چون علی گوهر من بود من او را صدفم
حاجیان کوی من و من که به کوی علی ام
سرخوشم چون که خودم حاجی روی علی ام

مروارید
مژده بر دلدادگان خانه‌ی حق می‌رسد
بین که مروارید کعبه از صدف آمد برون

رباعی و دوبیتی

مجوز
از پرده چو روی دلبرم ظاهر شد
معشوق به پیشِ چشمِ دل نادر شد
ای دل تو بدان مجوزِ عشق و جنون
با عشق محمّد و علی صادر شد

ردّ
دل عاشق عشقِ بی‌عدد خواهد شد
آن عشق علی و تا ابد خواهد شد
در روز قیامت که شکافد دل‌ها
در دل که علی نبود ردّ خواهد شد

عقده‌دار
ای عاشق خسته دان که مرهم آمد
بر سینه‌ی عقده‌دار تو دم آمد
آن یار که در قرب خدا جایش بود
با هیبت آدمی به عالم آمد

نام علی(ع)
در عرش و سماء نام علی(ع) تک شده است
در حلقه ی عاشقان چکامک شده است
دیده شب معراج دو چشمان نبی
بر بال فرشتگان علی(ع) حک شده است

شوق ولایت
دل من حرف خود را با علی(ع) گفت
دوباره جان گرفتش تا علی(ع) گفت
گمانم امشب از شوقِ ولایت
خداوند جلی هم یا علی(ع) گفت

بوتراب
امشب که سری خراب دارم
در سینه طلای ناب دارم
مستانه غزل خوان شده ام من
دل در ید بوتراب دارم

ولی الله
من وارث آیین نبی الله ام
من شیر خدایم و وصلی الله ام
در بدر و حنین دیده ای رزمِ مرا
من حیدرم و علی ولی الله ام

حکایت
حکایت تاب زلفان علی است
جهان مدهوش مژگان علی است
تو می دانی که عشق و عاشقی چیست؟
هدف از عشق چشمان علی است

هر نفسم
عشق تو شد چون به دلم منجلی
بر همه گفتم نه و بر تو بلی
چون نفسی می کشم از سینه ام
هر نفسم نام تو گوید علی

خمار
چشم همه تشنه ی آن روی توست
شیعه خمارِ خم ابروی توست
باد صبا چون که رسید از نجف
آن چه مشامم برسد بوی توست

صبا
صبا گر بگذری بر کوی یارم
بگو با دلبرم، زیبا نگارم
به جون هر چی عشقه توی دنیا
گلِ عشقی به جز حیدر ندارم

اشعار عروضی

فانوس
امشب هلاکم می‌کنی با کنجِ ابرو یا علی
تا نیمه شب در فکرِ تو گشتم ثناگو یا علی
من کیستم؟ من چیستم؟ جز ذره‌ی ناقابلی
در پیش پایت می‌زند جبریل زانو یا علی
گفتی به وقت مردنش هر کس تو را بیند علی
مردم بیا دیدارم ای یارِ سیه مو یا علی
راهم کجا؟ چاهم کجا؟ گم کرده‌ام کوی تو را
دل عازم روی تو شد، ره را بگو کو یا علی؟
گفتم شب میلاد تو گیرم ز تو مولا مدد
تا این که فانوس دلم گیرد ز تو سو یا علی
مشکل به کارم آمده، لطفی امیر‌المؤمنین
دانم گره وا می‌شود، با ذکر یا هو یا علی
بودی تمام عمر من غمخوار و یارِ سختی‌ام
هستی به هر زخمِ دلی، درمان و دارو یا علی

جان
یا ایّها الناس این دلم را در گلستان یافتم
وقتی در او حبِّ علی، آن شاه مردان یافتم
من مرده بودم از ازل، لیکن به یومن نام او
شد زنده روحِ مرده‌ام، من از علی جان یافتم
او در پسِ صد پرده و هرگز ندیده چشمِ من
اما ندیده عاشقش گردیدم، ایمان یافتم
وقتی به ذکر «یا علی» لب‌های من شد آشنا
گشتم دوای دردها، هم این که درمان یافتم
وقتی به دریای ولا خود را به آب انداختم
گشتم گدای مرتضی، ملکِ سلیمان یافتم
دادم به دست آل حق دل را به رسم هدیه‌ای
شکر خدا چون عاقبت جان نزد جانان یافتم
فطرس بگو بر عارفان از عشق‌بازی‌های عشق
من از عبادات علی معنای عرفان یافتم

سلام
یا علی مرتضی حیدر سلام
شیعه را تاج سر و سرور سلام
عالم آمد از برایت یا علی
عشق می‌گوید ثنایت یا علی
سائل کویت شفایم می‌دهد
بر همه دردم دوایم می‌دهد
شیعه قلبش با ولایت می‌تپد
قلب با شور لوایت می‌تپد
نبض عالم زیر دست پاک توست
این همه شور و شعف پژواک توست
تو قسم ناری و در کف جنان
کعبه‌ را بودی چو درّی در میان
قبل از آن که حق گلِ جسمت سرشت
نام نیکت بر درِ جنّت نوشت
حق برای خلقت شعری سرود
دربِ جنت رمز نامت را ورود
«هر که خواهد سیر از کوثر شود
باید اوّل عاشق حیدر شود»
حیدرا هست همه از هست توست
لحظه لحظه عمرِ شیعه دست توست
امشب از عشق تو هر جا محشر است
بر دو چشم عاشقان صد گوهر است
خرم آن دل روشن از نور تو شد
دل سراسر غرقه در شور تو شد
ثانی آل کسا، شاه عرب
با وجوت گشته عالم در طرب

امیر
میلاد دلبر اومده ساقی کوثر اومده
شادی کنید آی شیعه‌ها آقامون حیدر اومده
نور نگاش دل می‌بره از همه‌ معشوقا سره
با تیغ ابروهاش علی هر دو دنیا رو می‌خره
شجاعتش گفتنیه، پهلوونیش قیامته
سینه سپر، قد بلند، جنگیدنش حکایته
عاشقِ بی‌شمار داره، منصب تک سوار داره
تو دستای با هیبتش،‌ شمشیرِ ذوالفقار داره
از روزی که اسم علی تو سینه‌ام دلبری کرد
همه رگای منتهی به قلبم و حیدری کرد
محبّت و عشق علی به بنده جون و پر داده
نخل وجود خسته‌ام به ذکرِ اون ثمر داده
من با علی زنده شدم، با عشقِ حیدر می‌میرم
می‌گن می‌آد آخر عمر، می‌گم مدد ای امیرم

لحظه های ناب
شبی من را به سوی آب خواندند
مرا در عالم مهتاب خواندند
نمی دانم چه حالی داشتم من
به بیداری و یا در خواب خواندند
مرا با خود به کوی یار بردند
به بانگ عشق را دریّاب خواندند
به دستم جامی از کوثر نهادند
به سوی لحظه های ناب خواندند
شدم چون قطره بر برگ وجودم
مرا هم شبنم نمناک خواندند
نظر بر قامت نوری نمودیم
که نامش با دلی بی تاب خواندند
تمام دل به دستان بی محابا
علی گفتند و یا ارباب خواندند
به بالای سرش قابی غزل بود
همه آن قطعه را بر قاب خواندند
جهان مولود زیبای علی را
به کعبه معجزی نایاب خواندند
گمانم وقت ضربت خوردن عشق
محل سجده را محراب خواندند
علی در علم، بعد از مصطفی بود
محمد شهر و او را باب خواندند
بدان فطرس که یار مهدی اش را
در این دنیا بسی کمیاب خواندند